O 25 de xuño as escolas do Barbanza Rugby Club comezaban a súa andaina en Rianxo, en concreto na parroquia de Asados, onde terán terán a súa base. De feito, adestrarán e xogarán no Campo de Fútbol da Santa Lucía. Non obstante, en Vilas foi onde tivo lugar a inauguración das escolas deportivas deste club que busca por riba de todo fomentar os valores, o respecto e o campañeirismo.
De feito, adestrarán en Vilas mentres o Concello de Rianxo acondiciona as instalacións da Santa Lucía, con novo alumeado, luz e vestiarios. A Concellería de Deportes foi quen se moveu para traer aos do Rugby Barbanza ata Rianxo, e quen conseguiu un convenio coa Comunidade de Montes de Asados, que cedeu o campo durante uns anos para usos deportivos. A verdade é que é unha moi boa noticia que dende Rianxo haxa está implicación deste xeito co deporte. Ao tempo, dende o clube pintarán o recinto e tamén se encargarán de facer unhas porterías de rugby para o campo.
Os que desexen apuntarse, poden facelo contactando co club no correo barbanzarugbyclub@gmail.com ou no móbil 651.075.832, onde vos atenderá Siso, o presidente da entidade.
Teño que dicir que os nenos o pasaron en grande. Non pararon de correr, de rir e de desfrutar coas actividades da profesora.
A sintonía entre os cativos e a monitora foi total. Ademais, o nivel está moi alto, xa que contan con Elsa Porto Vieiros, que ademais de xogadora do CRAT Coruña foi ao Mundial de París 2014 coa Selección Española. O dito, que non poden ter mellor mestra.
Ademais, aproveitamos para comentar que Vanessa Rial, tamén do CRAT e veciña de Bealo, está clasificada para xogar os Xogos Olímpicos de Río, polo que está visto que no Barbanza o rugby pode ter unha canteira moi potente.
E aquí vedes o ben que o pasaron os pequerrechos dando chimpos sobre o campo.
Outros que se estreaban neste deporte eran os mozos.
Hadrián Otero, veciño de Rianxo, foi o encargado de dirixir os adestramentos.
Pero como adestrador de nivel tamén estivo o arxentino Nicolás Pooli, xogador tamén do CRAT Coruña.
No caso dos adolescentes, de novo os grupos foron mixtos, para fomentar o compañeirismo e dar boa conta de que nos deportes o único que conta son as ganas e a enerxía.
Houbo moita toma de contacto co balón, aprendendo a collelo e a lanzalo.
E, sobre todo, fixeron fincapé nos pases e na necesidade de xoga en equipo.
Tamén tiveron tempo de probar o corpo a corpo, centrándose na importancia de esquivar o adversario mantendo o balón escondido.
A algún, como vedes, o sábado pola mañá sobráballe enerxía e ganas 🙂
Para os adultos non era loxicamente a primeira toma de contacto co balón.
Moitos aproveitaban incluso os momentos anteriores ao comezo do adestramento para practicar.
Antes do comezo, todos os xogadores fixeron unha piña e gardaron un minuto de silencio na honra da nai dun deles, que faleceu hai pouco.
Comentar que no Club Rugby Barbanza ademais de xente de Rianxo, hai xogadores de Boiro, Ribeira, Porto do Son, Outes, Santiago e moitos outros concellos.
Neste caso, o adestrador, Suso “O Francés”, non tivo piedade. Xa abertiu dende o minuto 1 que non quería bromas, que ían adestrar duro e con intensidade e abofé que así foi.
De feito, os erros eran castigados con abdominais.
E igual me engano, pero de 200 abdominais non baixaron. Vendo referencias na prensa, Suso é un adestrador que realmente consegue non só motivar, senón moi bos resultados, mellorando o nivel da súa xente.
Practicaron con intensidade os pases.
Os sprints e as carreiras.
A coordinación e o xogo en equipo.
E, sobre todo, suaron a camiseta, porque non pararon nin un minuto.
A verdade é que foi un gusto poder desfrutar desta primeira sesión de adestramentos das escolas infantís convidados polo Club Rugby Barbanza, ao tempo que puidemos ver o bo nivel dos adultos. Certamente non é un deporte moi estendido en Galicia, pero cremo que esta asociación está a facer as cousas moi ben e que os resultados se verán no futuro. Ademais, en contra da crenza popular, non é un deporte violento. Ao contrario, hai regras moi estritas sobre o que se pode facer ou non, como ten que ser o contacto corpo a corpo e sempre hai un respecto máximo entre os adversarios, algo que se ve en poucos deportes.
Deixar unha resposta