La Voz de Galicia. Carmela Queijeiro
Hoxe recuperamos unha entrevista do ano 2000 a Manuel Vicente Chapí realizada por Fernando Sarasqueta para La Voz de Galicia. Foi autor de obras como Louvanzas e lembranzas rianxeiras ou Antoloxía poético musical rianxeira. Ademais, era o posuidor do único disco que se conserva a día de hoxe da canción “Ondiñas da nosa ría”.
Tiña unha perruquería na rúa do Medio. Coméntame un amigo que era todo un espectáculo ir cortar o pelo ao seu local, xa que de súpeto deixaba o traballo a medias e collía a guitarra para tocar ou compoñer.
Así que copiamos e pegamos a entrevista:
“A miña foi unha vida adicada á música e ó espectáculo”, di Manuel Vicente “Chap” cando se lle pregunta pola antigüedade da súa entrega ás artes e á cultura. E o seu, como demostra no libro recentemente publicado, Louvanzas e lembranzas rianxeiras, tamén é a literatura, en forma de poemiñas sinxelos adicados á súa vila e ós veciños, de composicións feitas a xeito de agradecementos por toda a materia prima que lle proporcionaron as xentes de Rianxo para vivir e, en última instancia, para escribir.
O rianxeiro Manuel Vicente Chapí é un home delicado de saúde. Pero coma o guerreiro das artes que en realidade é, aínda ten folgos para publicar dous libros -o último editado é Louvanzas e lembranzas rianxerias-, fundar un grupo de música, editar un disco e lle dar os derradeiros retoques a outro libro máis sobre os persoeiros da cultura da súa vila, obra lista para ir ó prelo.
_Vostede atópase máis activo ca nunca nestes últimos anos. Publica dous libros e funda e lidera a agrupación Chapí, ¿non é verdade?
_Si, é verdade. Saquei á luz dous libros e fundei o grupo.
_Respecto ó seu conxunto musical, tamén foi editado un disco hai pouco, ¿nonsi?
_Si, hai uns dous meses. Títulase Cantando a Rianxo.
_E agora o libro...
_Si, o libro Louvanzas e lembranzas rianxeiras.
_Fálelle un pouquiño ós lectores del, do que vostede incluiu nas súas páxinas.
_Si, en primeiro lugar, hai corenta poemas meus nos que louvo a Rianxo e ás súas xentes. Nun segundo capítulo, incluín composicións sobre as fermosas mulleres desta vila mariñeira. A continuación, hai unha serie de relatos en verso, coma o que conta a amizade entre a mariscadora María a de Xan de Tello e un gardapraias, ou a da historia do castelo da Lúa, tamén de Rianxo, pertencente á Orde dos Templarios.
_Pero hai máis, ¿non?
_É certo. Hai longos poemas adicados ó director de El Barbero Municipal, Xosé Arcos Moldes, o home que se afanou coma ninguén por mellorar esta vila.
_E tamén hai cancións…
_Si, unhas 55 cancións miñas, con letra e música.
_Poderíase dicir que este libro e máis o outro publicado, son unha recopilación de toda a súa obra.
_Polo menos da máis destacada. Teño máis cousas feitas pero hai algunhas delas que non poderán ver nunca a luz.
Fotos de Rianxo 
Deixar unha resposta