Este pasado sábado María Xosé Silvar (Sés) presentou o seu último disco Co xenio destrozado no auditorio rianxeiro.
Durante dúas horas, a banda deleitou a un auditorio cheo, con cancións repletas de potencia, feminismo e cargadas de denuncia social, que nos fixeron vibrar e emocionarnos a cada golpe da voz desgarradora e doce desta magnífica artista.
Velaquí vos deixamos unha pequena escolla de fotos que fomos facendo ó longo do concerto.
Esta fin de semana pasada estrearon os de Airiños o seu Cabaré dos 80…Anos de Airiños, cun cheo total no Auditorio os dous días e, como non, tamén no día da preestrea.
Fotos de Rianxo estivo alí ese primeiro íia, o da preestrea, para acadar esas tan ansiadas fotografías do grupo de teatro en activo máis antigo de Galiza. Desfrutamos moitísimo desdes 90 minutos cheos de humor, baile, posta en escea…
Ben, pois por fin chegou a data en que Ruando Rianxo se vai materializar en forma de exposición.
Foi un ano enteiro de fotos, entrevistas e anécdotas que xa vos fomos desvelando e que van seguir, coma sempre venres a venres a través deste blog que tantas persoas seguides e do que nos sentimos tan orgullosos.
En primeiro lugar dar as grazas ó Concello de Rianxo, o cal financia integramente o custo das impresións e enmarcado das obras da exposición, a Fernando Lavandeira, Adolfo Muíños e Hadriana Ordóñez por acoller tan gustosamente e con tanto entusiasmo este proxecto que comezou cunha idea e que ó final se converteu xa nun traballo que nos apaixona e nos da tantos intres de bo pasatempo, por suposto tamén dar as grazas ó amigo David Alcalde (Toffe), pola súa desinteresada colaboración. Dar tamén un millón de grazas a esa xente á cal lle roubamos algunha que outra mañá ou tarde para que nos contara parte da súa vida, algunha que outra anécdota e para que posara diante das nosas cámaras. Fixérono, abofé que si, sempre cun sorriso, abríndonos o seu fogar , sen miramentos e coa mellor das predisposicións. A tod@s el@s moitísimas grazas. Ruando Rianxo non sería posíbel sen a vosa axuda, sen as vosas pistas, sen os vosos consellos, sen as vosas recomendacións, xa que a maior parte das veces cada persoa nos poñía en relación con outra á que descoñeciamos, pero con grandes historias que contar.
Ruando Rianxo foi así materializándose e agora podemos dicir que é xa unha realidade, e esta realidade tradúcese nunha exposición que estará pendurada en primeiro lugar no Auditorio de Rianxo, dende o próximo 9 de novembro até o 6 de decembro. A inauguración terá lugar o sábado 9 ás 12:30 da mañá e asegurámovos que haberá sorpresas para os que alí estean acompañándonos.
Aquí vos deixamos xa, e recén saído do forno o cartaz que sairá á rua nos próximos dias. Agracerlle á deseñadora Mercedes López o seu fantástico traballo:
Lembrarvos tamén que Ruando Rianxo non para aquí, e que, alomenos unha tempada máis voltaremos ás andadas. En Rianxo somos ricos en persoas e en historias, así que seguiremos a traballar nesta Historia Viva de Rianxo en Fotos.
Un pracer para nás e agardamos que vos guste o que vexades.
Unha aperta!
Óscar Reboiras Loureiro e Xoán Antón Castro Barreiro
Hoxe tivemos a sorte de asistir á preestrea de O tempo de Pájaro Pinto, obra escrita polo xa falecido Andrés Martínez “Pancho”, e posta en escea polo Grupo artístico de teatro, música e danza de Rianxo, coas colaboracións do Concello de Rianxo, Asoc. Cultural Fogo Fatuo e o Cadro Artístico Airiños
-Elenco de actrices e actores que representan a obra:
-Texto do programa de man da autoría do amigo Xesús Santos:
Recente aínda o éxito de “O soño do barbeiro”, comeza Pancho Martínez a escribir un novo texto teatral ocorrido nunha vila mariñeira: “O tempo do pájaro pinto”. Pero o infortunio arrancouno de entre nos nada mais comezar os ensaios; por iso os compoñentes do elenco -que el mesmo elexíra- fixo seu o compromiso de levar a cabo o proxecto inicial, e así renderlle unha homenaxe de gratitude a un home que, dende a triple vertente de actor, autor e director teatral, animou e realzou a escena galega.
O nome da obra ven dunha cantiga que se fixo popular os anos corenta e que coincidíu no tempo cun enorme banco de xoubas., Un xoubal que durou dous anos e fixo cambiar por completo a vida económica dos mariñeiros. Pero como o diñeiro se gastou a mans cheas, sen previsións de futuro, a ganancia da xouba foise indo e a vila quedou sumida outra vez nun mar de escasedade, sen outra saida posible máis que a da emigración.
O fio argumental mantense na conversa entre un avó e un neto que busca información para escribir unha novela, deste modo toman vida os sucesos mais relevantes da época. Pola escena pasan ademais do alcalde e o mestre, mariñeiros e pescas, que alternan con outros personaxes curiosos, como son un fracasado inventor brasileiro ou un avispado vendedor andaluz, que tanto lle vende ás señoras xoias e perfumes coma lle monta aos maridos un espectáculo de cabareteiras.
Hoxe imaxinamos ao amigo Pancho polo escenario do ceo cunha claqueta que di: ¡Graciñas, Rianxo!. E nós respondémoslle:
¡¡Graciñas, recordado Pancho!!
A obra e moi entretida e amena de pasar, deixovos unhas cantas fotiños do que foi dando de si a función:
-O alcalde Adolfo Muiños e José Ricardo losada, que se encargaron de darlle entrada á obra, (cabe destacar a emotiva louvanza de Ricardo a Pancho).
-Avó e neto dando pe a cada pase:
-As pandeiras de “Aleivosía” da Asoc. Cultural Fogo Fatuo.
-E diferentes tomas do transcorrer da obra:
Por último cabe tamén destacar que canda a obra íanse proxectando imaxes antigas de Rianxo tiradas do libro “Rianxeiros” O legado de Xosé Pérez -Casa Museo Manuel Antonio.
No Auditorio, e a cargo da ANPA “OS GUDIÑOS”, do colexio ADR Castelao de Rianxo, tivemos a oportunidade de ver os cativos cantar, tocar a pandeireta e bailar nun auditorio ateigado de xente.
Nun primeiro momento vimos ós nenos e nenas de pandeireta capitaneadas pola súaa profesora Marta, e os cales nos deleitaron cunhas pezas moi xeitosas e divertidas.
Logo tocoulles ós nenos e nenas da escola de baile da ANPA, desta vez capitaneados pola academia El Tomasón de Ribeira, os cales bailaron a ritmo de valse, cumbia, bachata, etc…
Aquí vos deixamos unhas fotos do que foi dando de si a tarde:
Estou un pouco indignado cun espectáculo que se celebraba esta noite no Auditorio de Rianxo. O mago Alan Golías ofrecía un show que mesturaba maxia, música e unha posta en escena diferente e prometedora.
O caso, é que como viña na web do Concello, as entradas había que retiralas unha hora antes.
Vamos, que unha hora antes, ás 19:30 horas alí estabamos a miña moza máis eu para collermos entradas. E que pasou? Si, si, acertáchedes: non había. Sorprende verdade? Nin máis nin menos que 300 asentos ten o auditorio de Rianxo. Pura maxia antes do espectáculo. O caso é que nos dixeron que volvésemos ás 20:30 horas por se alguén devolvía a súa entrada ou quedaban prazas libres no auditorio.
Así que pelín cabreados dedicimos regresar unha hora despois para ver se había sorte. Pola cabeza pasábansenos dúas alternativas pola cabeza: ou ben comezaron a repartir as entradas antes ou ben os organizadores as colleron e por detrás as deron ao seu antollo.
Total, que ás 20:20 horas volvemos. Na entrada había moitísima xente, a maioría tamén co noso mesmo problema: non tiña entrada. Unha destas persoas, coñecida miña, comentoume que ela e un grupo de persoas foron coller as entradas ás 19:00 horas, pero lles dixeron que non, que ata dentro de media hora non as daban. E cando chegaron, ás 19:35 non había.
Así pois, queda claro que dende a organización se quedaron coa maioría das entradas e para os que fomos retirar coa idea de ver o espectáculo indo coller as nosas á súa hora quedaron catro tickets contados. Eu entendo que a xente que fai o espectáculo teña para a súa familia e amigos. Pero vexamos, o show fórmamo 13 persoas (entre técnicos, músicos, actores e mago), así que se cada un leva para a casa 10 entradas, hai que descontar 130 prazas no auditorio. Pero faltan outras 170. Iso é un xogo de mans, e o resto son parvadas.
Actualización: agradezo aos de Certo.es que difundisen este tema no seu web. Tamén escribín a La Voz, El Correo Gallego e Diario de Arousa sobre este tema. Tamén lles enviei un correo á xente do Concello amosando o meu malestar sobre este tema e déixovos aquí os correos por se queredes facer o mesmo: auditorio@rianxo.com e cultura@rianxo.com
Fotos de Rianxo 